Biljne vrste iz familije Leguminosae, u koju spadaju soja, lucerka, detelina, grašak, bob, grahorica i pasulj, predstavljaju osnovni izvor proteina biljnog porekla, ulja i celuloznih vlakana za ishranu ljudi i domaćih životinja.
Procentualni udeo proteina u zrnu iznosi od 25% do 42% u zavisnosti od biljne vrste, dok su sirovi proteini u krmi u rasponu od 18% do 22 %, takođe u zavisnosti od izabrane leguminoze.
Velika je uloga leguminoza u ratarskoj proizvodnji, jer time što fiksiraju azot iz vazduha, unapređuju plodnost zemljišta i vrlo dobro se uklapaju u plodored, a plodoredom se poboljšavaju osobine zemljišta, omogućava efikasnije iskorištavanje hraniva iz zemljišta, reguliše zakorovljenost i pojava patogena u usevima, smanjuje primena hemijskih preparata i utiče pozitivno na zaštitu životne sredine.
Tradicionalno, leguminoze su u upotrebi kao hrana za domaće životinje i ljude, dok su neki od savremenih načina njihove upotrebe došli do izražaja u farmaceutskoj industriji, prehrambenoj, prerađivačkoj industriji i kao obnovljivi izvori energije.
Površine na kojima se gaje leguminoze u Srbiji iznose 400.000 – 450.000 hektara. Sortiment Instituta za ratarstvo i povrtarstvo, instituta od nacionalnog značaja za Republiku Srbiju obuhvata veliki broj biljnih vrsta iz familije leguminoza, kao što su soja, lucerka, detelina, grahorica, grašak i pasulj. Naučni radnici Instituta dugi niz godina rade na istraživanju leguminoza i njihovi rezultati su prepoznati širom sveta.
Odlukom Nacionalnog saveta za nauku i tehnološki razvoj Republike Srbije, Centar izuzetnih vrednosti za leguminoze (CIVL) pri Institutu za ratarstvo i povrtarstvo Novi Sad akreditovan je u junu 2019. godine. Centar izuzetnih vrednosti za leguminoze čine naučni radnici koji su se prema kvalitetu dosadašnjih istraživanja na leguminozama i uticajnosti ostvarenih rezultata pozicionirali u sam vrh domaće nauke i značajno iznad evropskog proseka u oblasti biotehničkih nauka. Naučni radnici u okviru Centra imaju dugoročni cilj da doprinesu unapređenju gajenja leguminoza kroz preporuku tehnologije gajenja i agronomskih praksi, kako bi se u što većoj meri iskoristio genetski potencijal za rodnost, racionalno koristili i očuvali zemljišni resursi i optimizovao proizvodni proces.